Μια τραγικά επίκαιρη παραβολή του Τζέημς Θέρμπερ από το βιβλίο του " Μύθοι για την εποχή μας".
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα άσυλο πουλιών, κι εκεί πέρα εκατοντάδες κιτρινοπούλια της Βαλτιμόρης ζούσανε όλα μαζί ευτυχισμένα. Το καταφύγιο ήταν ένα δάσος περιφραγμένο ολόγυρα από ψηλό συρματόπλεγμα. Όταν υψώθηκε, μια αγέλη αλεπούδες που ζούσανε εκεί γύρω διαμαρτυρήθηκαν ότι ήταν περιορισμός αυθαίρετος και αντίθετος με τη φύση. Παρ' όλα αυτά, δεν κάνανε τίποτα τότε, γιατί εκείνη την περίοδο ενδιαφερόντουσαν να εκπολιτίσουν τις χήνες και τις πάπιες των γειτονικών αγροκτημάτων.
Όταν όλες οι χήνες κι οι πάπιες είχαν εκπολιτιστεί, και δεν υπήρχε τίποτα πια να φάνε, οι αλεπούδες για μια ακόμη φορά έστρεψαν την προσοχή τους στο άσυλο των πουλιών. Ο ηγέτης τους δήλωσε ότι κάποτε υπήρχανε αλεπούδες στο άσυλο, αλλά τις είχαν εκδιώξει. ∆ιακήρυξε ότι τα κιτρινοπούλια της Βαλτιμόρης ανήκουνε στη Βαλτιμόρη. Είπε επιπλέον ότι τα κιτρινοπούλια του ασύλου ήταν διαρκής απειλή για την ειρήνη του κόσμου.
Τα άλλα ζώα προειδοποίησαν τις αλεπούδες να μην ενοχλήσουν τα πουλιά στο καταφύγιό τους. Έτσι, οι αλεπούδες επιτέθηκαν στο άσυλο νύχτα και ρίξανε τον φράχτη που το περιέβαλε. Τα κιτρινοπούλια πετάξανε να φύγουνε και σκοτωθήκανε χωρίς δισταγμό και φαγωθήκανε απ' τις αλεπούδες.
Την άλλη μέρα ο ηγέτης των αλεπούδων, μια αλεπού από την οποία ο Θεός λάμβανε καθημερινά συμβουλές, ανέβηκε στο βήμα κι απευθύνθηκε στις άλλες αλεπούδες. Το μήνυμά του ήταν απλό και λακωνικό. «Ενώπιόν σας βλέπετε έναν δεύτερο Λίνκολν», είπε. «Απελευθερώσαμε όλα αυτά τα πουλιά!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου