Ζωντανό κομμάτι της Τρίπολης είναι ξανά από τις 22 Μαρτίου το αιωνόβιο Μαλλιαροπούλειο Θέατρο.
Ενα από τα λιγοστά εναπομείναντα δημοτικά θέατρα της χώρας και ύστερα από πολυετείς περιπέτειες, που παραλίγο να κοστίσουν ακόμα και την κατεδάφισή του, το μικρό αλλά κομψό αυτό θέατρο αποκαταστάθηκε και εγκαινιάστηκε πριν από λίγες ημέρες με κάθε επισημότητα.
Τη νέα εποχή του θεάτρου εγκαινίασε «Ο Συμβολαιογράφος» του Νίκου Βασιλειάδη σε σκηνοθεσία του Γιώργου Καραμίχου και με την Ηρώ Μανέ στον ένα και μοναδικό ρόλο της παράστασης.
Ακολούθησε, σ’ ένα κατάμεστο θέατρο, η «Τραβιάτα» του Τζουζέπε Βέρντι, παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο πλαίσιο της Οπερας της Βαλίτσας, σε σκηνοθεσία του Γιάννη Καραχισαρίδη.
Σημαντικές πληροφορίες για το Μαλλιαροπούλειο αντλούμε από την έκδοση «Η αρχιτεκτονική του ελληνικού θεάτρου» της Ελένης Φεσσά – Εμμανουήλ. Χτίστηκε στο δεύτερο μισό της πρώτης δεκαετίας του 20ού αιώνα με σχέδια του αρχιτέκτονα Αναστασίου Μεταξά (1836 – 1937) και χρηματοδότηση του Τριπολίτη γιατρού Γιάννη Μαλλιαρόπουλου. Διέθετε κομψό εσωτερικό διάκοσμο, ο οποίος εκτελέστηκε από ειδικούς τεχνίτες με σχέδια και επίβλεψη του Γάλλου Ζολί. Το έργο θεμελιώθηκε το 1905 και ολοκληρώθηκε τέσσερα χρόνια αργότερα.
Η πρώτη του παράσταση δόθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1910 από τον θίασο Ροζαλίας Νίκα – Ευτυχίου Βονασέρα με το έργο «Η δις Σοκολάτα» του Γκραβό. Στο διάστημα 1910 – 1933, μολονότι το Μαλλιαροπούλειο υπολειτουργούσε, υπήρχε, καθώς φαίνεται δημοτική φροντίδα για τη συντήρησή του. Από ’κει και πέρα, όμως, ο δήμος έπαψε να ενδιαφέρεται για την τύχη του. Το νοίκιασε στον επιχειρηματία Γ. Χριστόπουλο, ο οποίος το κράτησε για μεγάλο χρονικό διάστημα και το διασκεύασε σε κινηματοθέατρο. Η λεηλασία του από τα ιταλικά στρατεύματα κατοχής υπήρξε η αρχή του τέλους. Χρειάστηκαν πολλές προσπάθειες για να σωθεί το θέατρο από τον αφανισμό, ιδιαίτερα μετά το 1975, όταν κατέρρευσε η στέγη του.
Καθημερινή
Τη νέα εποχή του θεάτρου εγκαινίασε «Ο Συμβολαιογράφος» του Νίκου Βασιλειάδη σε σκηνοθεσία του Γιώργου Καραμίχου και με την Ηρώ Μανέ στον ένα και μοναδικό ρόλο της παράστασης.
Ακολούθησε, σ’ ένα κατάμεστο θέατρο, η «Τραβιάτα» του Τζουζέπε Βέρντι, παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο πλαίσιο της Οπερας της Βαλίτσας, σε σκηνοθεσία του Γιάννη Καραχισαρίδη.
Σημαντικές πληροφορίες για το Μαλλιαροπούλειο αντλούμε από την έκδοση «Η αρχιτεκτονική του ελληνικού θεάτρου» της Ελένης Φεσσά – Εμμανουήλ. Χτίστηκε στο δεύτερο μισό της πρώτης δεκαετίας του 20ού αιώνα με σχέδια του αρχιτέκτονα Αναστασίου Μεταξά (1836 – 1937) και χρηματοδότηση του Τριπολίτη γιατρού Γιάννη Μαλλιαρόπουλου. Διέθετε κομψό εσωτερικό διάκοσμο, ο οποίος εκτελέστηκε από ειδικούς τεχνίτες με σχέδια και επίβλεψη του Γάλλου Ζολί. Το έργο θεμελιώθηκε το 1905 και ολοκληρώθηκε τέσσερα χρόνια αργότερα.
Η πρώτη του παράσταση δόθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1910 από τον θίασο Ροζαλίας Νίκα – Ευτυχίου Βονασέρα με το έργο «Η δις Σοκολάτα» του Γκραβό. Στο διάστημα 1910 – 1933, μολονότι το Μαλλιαροπούλειο υπολειτουργούσε, υπήρχε, καθώς φαίνεται δημοτική φροντίδα για τη συντήρησή του. Από ’κει και πέρα, όμως, ο δήμος έπαψε να ενδιαφέρεται για την τύχη του. Το νοίκιασε στον επιχειρηματία Γ. Χριστόπουλο, ο οποίος το κράτησε για μεγάλο χρονικό διάστημα και το διασκεύασε σε κινηματοθέατρο. Η λεηλασία του από τα ιταλικά στρατεύματα κατοχής υπήρξε η αρχή του τέλους. Χρειάστηκαν πολλές προσπάθειες για να σωθεί το θέατρο από τον αφανισμό, ιδιαίτερα μετά το 1975, όταν κατέρρευσε η στέγη του.
Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου